Drewno w ogrodzie – jak je skutecznie chronić?

 

Drewno stale poddawane niszczącemu działaniu wiatru i deszczu, jeśli nie jest chronione w sposób naturalny, wymaga dobrego zaimpregnowania i zabezpieczenia przed zniszczeniem.

Drewno znajdujące się na zewnątrz domu jest poddawane wpływom różnych czynników, które w istotny sposób mogą obniżyć jego żywotność. Trwałości elementów drewnianych ustawionych w ogrodzie sprzyja:

• wybór gatunku drewna odpornego na działanie czynników atmosferycznych

• stosowanie konstrukcyjnych metod ochrony drewna

• stosowanie środków do uszlachetniania drewna i środków zabezpieczających

• użycie chemicznych środków ochrony drewna

Przy tym użyte środki chemiczne nie powinny w ogóle obciążać środowiska naturalnego lub wpływać na nie w minimalnym stopniu. Zależnie od sposobu wykorzystania, drewniane elementy budowlane znajdujące się na zewnątrz domu można podzielić na różne klasy zagrożenia. W tabeli zdefiniowano stopień narażenia materiału na atak owadów, grzybów, na gnicie czy na wymycie. To ostatnie pojawia się, gdy promieniowanie ultrafioletowe (UV) zawarte w świetle powoduje przemianę składników drewna w substancje, które następnie mogą być wymywane przez wodę.

• Drewno budowlane trzeba dobierać na podstawie jego trwałości lub inaczej mówiąc jego odporności na czynniki zewnętrzne. Określa się ją na podstawie odporności na atak grzybów niczym nie zabezpieczonego drewna o wilgotności własnej 20 procent albo pozostającego w stałym kontakcie z ziemią. Drewno z zewnętrznej warstwy pnia jest z reguły bardziej podatne na zniszczenie, niż drewno z rdzenia. Bardzo trwałe i odporne jest drewno mahoniu (grupa 2-3), czerwonego cedru, dębu (grupa 2) i drewno tekowe (grupa 1). Gatunki te nie wymagają impregnacji. Stosunkowo mało odporne jest drewno świerkowe (grupa 4), sosnowe (grupa 3^ł) lub modrzewiowe (grupa 4). Wymaga ono zabezpieczenia odpowiedniego do stawianych mu zadań.

• Z tabeli „Klasy zagrożenia” można odczytać, jakim wpływom bywa poddane drewno budowlane zależnie od sposobu jego wykorzystania. W klasie 2 można wykorzystać niezabezpieczone drewno grupy od 1 do 3 – a więc tekowe, czerwonego cedru czy modrzewiowe. Mniej odporne gatunki, użytkowane w trudniejszych warunkach, wymagają zabezpieczenia. W klasie 3 można stosować bez dodatkowego zabezpieczenia drewno grupy 1 i 2, drewno z grup od 3 do 5, takie jak modrzew, sosna czy świerk, wymaga impregnowania. W klasie 4 można bez zabezpieczenia stosować jedynie drewno grupy 1 – poczynając od grupy 2 drewno wymaga dodatkowego zabezpieczenia.

• Długotrwałą ochronę niezbędną znacznie obciążonym elementom zapewnia impregnacja ciśnieniowa za pomocą specjalnych środków ochrony drewna. Impregnacji takiej wymagają na przykład wykorzystywane na zewnątrz domu sosna i świerk. Używane w procesie impregnacji chemiczne środki zabezpieczające zawierają biocydy – substancje przeciwdziałające rozwojowi grzybów i owadów – wskutek czego mogą w niepożądany sposób oddziaływać na środowisko naturalne.

• Do środków wyjątkowo ekologicznych zaliczamy wszystkie środki ochrony drewna produkowane na bazie surowców naturalnych, takich jak naturalne żywice, olej lniany, alkohol,pigmenty mineralne i roślinne oraz naturalne środki konserwujące i wypełniające.

Rodzaje impregnacji:

Impregnacja pędzlem. Środek ochronny nanoszony pędzlem na drewno z trudem wnika w materiał. Miejsca te pozostają niezabezpieczone na czynniki atmosferyczne. Metoda ta nadaje się do elementów o grubości do 40 mm.

Impregnacja zanurzeniowa. Polega na zanurzeniu elementów drewnianych w kadziach, na kilka godzin. Głębokość wnikania do kilku milimetrów. Ze względów ekologicznych nie nadaje się do stosowania na własną rękę.

Impregnacja ciśnieniowa. Polega na umieszczeniu drewna w komorach urządzeń wytwarzających zmienne ciśnienie. Środki ochronne wnikają w drewno na kilka centymetrów. Najlepsza z metod, zapewnia trwałą ochronę.